Wederom geen reisverslag, mijn excuses.

Na uiteraard weer vel te lang gewacht te hebben wordt het weer eens tijd om wat licht te schijnen op mijn bestaan hier in “the big mango”. Aangezien sommige graag meer horen van mij, ik quote “Wat een lang boeiend verhaal, vol met hoogtepunten, ga zo door!!!” zal ik een poging doen een beknopte beschrijving te geven van hetgeen zich in de afgelopen maanden heeft afgespeeld.

In mijn ogen hebben er zich weinig spannende dingen voorgedaan laat staan hoogtepunten. Ik heb Bangkok slechts 2 maal verlaten als mijn geheugen mij niet in de steek laat en dit was één maal om een uitgesproken rustig Pataya te bezoeken. Pataya staat bekend als de stad in Thailand waar je heen gaat om je wildste dromen in vervulling te laten gaan. Het bezoeken van een oude vriend van mij was mijn excuus gecombineerd met een bezoek aan een strand. Timing is niet altijd mijn sterkste punt geweest en dat werd hier ook maar weer eens pijnlijk duidelijk. Het was een regenachtig weekend en vanwege een Boedistische feestdag werd er geen alcohol geschonken, heb ik weer. Nog wel over het strand gelopen maar een duik in de zee zal nog enkele maanden op zich laten wachten en het wilde nachtleven was dicht, in een positief daglicht zou je kunnen zeggen dat ik Pataya op een zeldzame wijze heb gezien. Wel een bijzonder leuk weerzien gehad met mijn oude vriend/collega.
Uitstap nummer twee was voor de zoveelste “visarun” en daar heb ik al genoeg tijd aan verspeeld tijdens die dag dus daar besteed ik hier geen aandacht aan.

Iets wat misschien wel wat interessanter is is dat ik er weer een nieuwe werkgever aan mijn immer groeiende curiculum vitea heb kunnen toevoegen. Na maanden voor talen instituten (hier language schools genoemd) te hebben gewerkt met onregelmatige uren, geen weekenden, last-minute afzeggingen kortom veel onzekerheden was ik het zat. Na een ongekend late afzegging van een les (minder dan 45 minuten voor de geplande afspraak) was de maat vol. De language scholen zaten mij tot hier (ik houd nu mijn rechter hand horizontaal boven mijn hoofd).
Vastberaade liep ik naar mijn “agency” en melde dat ik zoekende was naar een baan. Het toeval wilde dat zij juist op dat moment zochten naar een docent voor een ful-time positie op een middelbare school. Prima, was wat ik mijzelf hoorde zeggen. De school was wel aan de andere zijde van Bangkok van waar ik woon en het woord full-time waar ik nooit een fan van ben geweest bleken even geen hindernissen. Na een bezoek aan de school waren er veel redenen om af te zien van het hele verhaal, ik zal enkele van mijn bezwaren hieronder vermelden.

- full-time werkverband
- dagelijks om 6:00 uur moeten opstaan
- 1 uur reistijd heen, 1,5 uur reistijd op de terug rit
- klassen van gemiddeld 45+ studenten
- werken met Thaise collega’s en hen Thaise culturele eigenaardigheden
- full-time werkverband (!)
- werken via een “agency” in tegenstelling tot werken via een direct contract met de school
- matig salaris

Dit is slechts een bloemlezing van de bezwaren maar ik zal het hierbij laten. Tegen over deze bezwaren waren eigenlijk slecht 3 hoofd voordelen.

- vaste uren werken
- na twee maanden werken een doorbetaalde vakantie
- een “heuse” middelbare school (van goede reputatie) staat misschien ook wel leuk om mij cv naast alle language schools

Nog altijd in mineur over de gang van zaken met de language schools de baan aangenomen en een week later begonnen.

Twee en een halve maand verder valt hierover een aantal dingen te melden. Alle vooroordelen waren correct en de lijst met bezwaren is gegroeid. Een onverwachte ontwikkeling is echter dat ik na twee maanden bizar hard (lees; veel) werken de leukste periode in Thailand achter de rug heb. Dan praat ik wel over de periode 2012 er is geen competitie met de voorgaande bezoeken aan Thailand die als reiziger doorlopen zijn.
Ik sprak over een drukke periode omdat ik een tijd lang 3 banen had, wat zoveel inhield als dat ik van ’s ochtends 6:30 tot 21:00 op pad was met reizen van en naar werk en het daadwerkelijke werken.
De school waar ik nu full time werk is blijkbaar een school van een bijzonder goede reputatie omdat tot mijn verbazing iedereen die ik spreek (de Thai wel te verstaan) de naam kent en mij verteld dat het een “famous” school is. Het is een meisjesschool van om en nabij de 4000 studentes, waarvan ik er zo’n 1000 lesgeef. De laatste 2 jaargangen hebben het geluk (de pech) mij als docent te hebben. Lesgeven aan meiden van 16,17,18 jaar oud bevalt mij beter dan aan die meisjes van de onderbouw, al zijn die meisjes waarschijnlijk wel iets enthousiaster. Het nadeel van mijn studentes is dat ze de leeftijd hebben bereikt om te rebeleren (al valt dat natuurlijk in het niet in vergelijking met de houding van Westerse leerlingen). Mijn studentes vallen te categoriseren in de volgende groepen:

- actieve / leergierige studenten, de groep die vragen stelt ter verduidelijking en dan heftig knikken wanneer zij de materie snappen
- studenten die netjes naar mijn klas komen lijken te willen leren maar absoluut geen woord Engels willen uitspreken
- verliefde studenten, zij doen niets anders dan de hele les dromerig naar de Westerse docent te kijken en er alles aan doen om mijn aandacht te krijgen
- onwetende studenten, deze groep komt naar mijn klas maar alleen maar om de hele les niets uit te voeren en ook geen woord Engels begrijpen (zij hebben een mede student nodig om te vragen om naar de wc te mogen)
- de spijbelaars, deze groep zie ik alleen wanneer er toetsen zijn, die ze dan vervolgens onbeantwoord retourneren

Een ander apart aspect wat misschien nog wel het vermelden waard is, is dat alle studentes hier de Westerse studenten als popidolen beschouwen. Overal waar we lopen horen we “teacher, teacher” en een simpele groet terug is genoeg om een hele groep meisjes in giechelen te doen uitbreken. Jammer alleen dat al dit enthousiasme zich niet altijd vertaald naar de klaslokalen.
Om te voorkomen dat dit verhaal nog langer wordt zal ik het hier maar bij laten, aangezien het toch niet zo’n spannend verhaal is.
Binnenkort begint de vakantie en ik hoop vurig dat er dan wat interessants gebeurd want op het reizigers vlak ben ik ook diep teleurgesteld in mijzelf. Wellicht dat de tropische storm die hier dit weekend ravage moet aanrichten in Vietnam,Laos, Cambodja,Thailand en Myanmar ook wat interessanter leesvoer oplevert.

Met vriendelijke groet
Martin