Laos fan(**cking)tastic!

Hoi Allemaal

Het heeft allemaal wat langer geduurt dan de bedoeling was maar hier komt dan toch echt het verhaal van Laos.

Het begon allemaal met een vlucht met een van de zo niet de meest gevaarlijkste vliegtuigmaatschappij ter wereld. Jawel een vlucht met Loa Airlines. Ik was hier niet van op de hoogte, had mijn ticket namelijk bij vietnam airlines gekocht. Maargoed toen ik bij het vliegveld van Hanoi langs alle vietnam airlines kisten reed en stopte bij een Lao airlines vliegtuig was ik verrast. Een oude waarschijnlijk door andere maatschappijen afgekeurde propeller fokker zou mij naar Laos brengen.
In het vliegtuig las ik op de stoel voor mij, dat in geval van een crash te water ik mijn stoel kussen mee moest nemen als een floating device. Slecht een paar keer echt geschrokken tijdens de vlucht van iets wat leek op een stoppende propeller.

Luang Prabang was mijn eerste kennis making met Laos. Een schitterende rustgevende stad die als geheel op de unesco wereld erfgoed lijst staat. Ideaal gelokaliseerd tussen de Mekong rivier en een zijtak hiervan. Ook leer je de mentaliteit van de Lao (inwoners van Laos) kennen, alles gaat hier in zes versnellingen lager. Iedereen is relaxd en heel erg laid back, verwacht hier geen snelle service. Voor mij bijna een culture shock na het hectische en altijd drukke Vietnam, maar wel een bijzonder aangename culture shock.
In Luang prabang beetje rondgekeken tempels gezien, berg beklommen, boottochtje naar grotten en gezwommen bij watervallen. Erg aangename plaats om in te verblijven.

Na Luang Prabang een bus gepakt naar Phonsavan. Tijdens deze rit zie je waarom Laos zo adembenemend mooi is, de natuur is overweldigend. Je ziet tijdens deze rit (10 uur) ook nauwelijks dorpen laat staan steden. De tekenen van civilisatie bestaan meer uit nederzettingen,je bent geneigd te denken dat er hier nog een jagers verzamelaars cultuur heerst.
Laos is duidelijk nog niet verpest door massa toerisme.

In Phonsavan is er maar een ding waar iedereen voor komt. De plain of jarrs, merkwaardige potten waarvan niemand echt weet hoe ze er zijn gekomen en waarvoor ze diende. Verder hebben we er de resultaten gezien van de bombardementen tijdens de oorlog. Laos is het zwaarst gebombardeerde land aller tijden. Overal waar je rijd in de regio van Phonsavan zie je kraters van de bom inslagen. Triest aangezicht, met dank aan de geheime oorlogvoering van de amerikanen. Onderweg ook nog een typisch Hmong dorp gezien, die dankbaar gebruik maken van de restanten van de bommen om er bijvoorbeeld een schutting van te maken.

Phonsavan was voor mij een noodzakelijke culturele injectie want nu kon ik tenminste zonder gevoel van schuld naar Vang Vieng toe. Iedereen die gebackpacked heeft kent deze naam. Deze naam is onlosmakelijk verbonden met Tuben. Een andere legendarische term onder de backpacker society. Goed kleine uitleg voor degene die niet weten wat Tubing inhoud. Tubing is in de binnenband van een tractor wiel je over de rivier laten varen met stops onderweg. En deze stops zijn nu precies waar het om gaat, het zijn simpele barretjes. Maar al deze tentjes hebben de nodige atributen voor geweldig vermaak. Trapezes en kabelbanen waar je van grote hoogte van af gaat om je erna met grote snelheid in de rivier te laten plonzen. Onschuldig vermaak totdat de alcohol begint te werken in samenwerking met een groepsdruk om de meest nekbrekende stunts uit te halen. Kortom vertier voor de hele bar.
Ik hoorde tijdens mijn reis naar Australie voor het eerst over Tubing en wist direct dat dit precies de plaats voor mij is. Ik weet trouwens zeker dat ik thuis zo nog tien mensen kan aanwijzen die dit helemaal geweldig zouden vinden. Terug naar de uitleg. Je vertrekt met je tuk tuk in de ochtend, herstel,late ochtend naar het begint punt en begint dan aan een parcour dat in feite in 1 uur afgelegd kan worden om bij het eindpunt te komen, zonder stops. Als je dan voor 18u terug bent krijg je je volledige borg terug en anders houden ze een deel van je borg in. Ik heb het precies 1 keer mekaar gekregen om voor 18u terug te komen en mijn complete borg terug te zien. Eerlijk gezegd was ik toe nook een halfuur te laat maar dat vinden ze acceptabel .
Het is dus onnodig om te zeggen dat mijn tubingtocht nooit 1 uur duurde. Met als toppunt dat ik een dag pas om 22u terug was en als laatste van iedereen mijn tube inleverde wat iedereen een geweldige prestatie vond, samen met het feit dat ik als een van de enige daar aanwezig het voor elkaar had gekregen om 4 op een volgende dat te gaan tuben verschafte mij onder sommige mensen een soort van heldenstatus. Na vier dagen moest ik helaas deze hemel op aarde verlaten omdat Vietnam mijn tijdschema had verknald. Dus met pijn in mijn hard heb ik Vang Vieng verlaten, met alle intentie om hier zeker nog een keer (of vele keren) terug te komen.
Tijd voor cultuur in de hoofdstad van Laos; Vientiane. Iedereen vertelt je hier niet heen te komen omdat er niets te beleven is, maar aangezien ik soms een beetje eigenwijs ben ging ik toch. Waarschijnlijk had het er mee te maken dat iedereen zei dat er niks aan was maar ik vond het een prettige stad om in rond te lopen. Ik was er slecht 24 uur maar ik heb me er prima vermaakt.
Na Vientaine waren de 4000 islands de volgende stop. In de 400 islands kozen we voor het eiland Don Det ( ik spreek steeds in meervoud omdat ik eigenlijk nooit alleen was en steeds met andere samen reisde) . Op Don Det reis je terug in de tijd, er is slecht een paar uur per dag electriciteit en andere comforten zijn ver te zoeken. Wat je daar doet is heerlijk relaxen in je hangmat met je boekje en andere middelen die je nog relaxter maken. Maar helaas waren de meiden met wie ik daar was, veel te actief voor dit soort bezigheden. Dus huurde we fietsen en fietste in de bloedhitte rond op dit eiland tussen de ricepaddies, ok mooi. Dag twee gingen we naar de grootste waterval van zuid oost azie en zagen zeldzame dolfijnen in de mekongrivier, ok mooi, maar niet wat ik in gedachte had potverdomme. Je hebt ook niks aan de vrouwen. Aangezien er weinig gechilled werd gingen we de volgende dag maar door naar Cambodja naar Siem Riep. Het duurde echter wel een tergende 17 uur voordat we eindelijk op de plaats van bestemming waren maar dan heb je ook wat.
Siem Riep is stad vanuit waar je naar het tempelcomplex Angkor Wat gaat. Wij kozen er echter voor om de eerste dag bij te komen en te relaxen, ja tuurlijk hier kunnen de dames wel relaxen verdomme. Dus wij uitslapen, brunchen en een heerlijke massage gehad van blindenmensen die zo een volwaardig bestaan leiden in de maatschappij. Oh ja en het was ook goedkoop. Ook nog een mijnen museum bezocht waar we weer werden geconfronteerd met de gruwelijke resultaten van oorlogen en het Khmer Rouge tijdperk, die vandaag de dag nog steeds voor slachtoffers zorgt dankzij de landmijnen.
En dan was eindelijk de dag aangebroken die ik zorgvuldig tot het einde van mijn trip had bewaard. De dag waarop ik naar angkor wat zou gaan, een plaats waar ik al vele jaren heen wilde, maar dan op een andere manier dan ik naar Vang Vieng wilde.
Maar aangezien ik last begin te krijgen van mijn schouder kap ik er hier mee. Volgend verhaal zal niet zo lang op zich laten wachten aangezien ik nu in Sihanoukville zit. Een schitterend strandplaatsje maar helaas regent het hier al 3 dagen nog stop waarvan ik er slecht 1.5 van heb meegemaakt, maar volgens mij houd het nog wel even aan.

ciao Martin