Honduras, min of meer

Hoi Allemaal

Vorige bericht geeindigd met de informatie dat ik wat backpackers tegenkwam in mijn hostel. Wat een groep vormde zich daar in dat hostel in Livingstone, ik had er een dag of 2 moeten zitten en dat liep iets uit. Voor welke reden dan ook heeft het lot het voor elkaar gekregen om zo'n beetje de grootste feestbeesten in een groep bij elkaar te krijgen. Ik heb uiteindelijk een kleine week in Livingstone(d) gezeten en dat gaat mij zeker een aantal jaar van mijn leven kosten. Had deze tijd wel nodig om Guatemala een waardig afscheid te geven. Tussen al het gefeest door wel nog een tourtje gedaan om wat over de garifuna cultuur te leren. Grappig aan livingstone is dat je er een speelplaats hebt met kinderspeeltoestellen en een basketbalveld en daarnaast een open put met daarin 2 krokodillen van om en nabij 2,5 meter. Veiligheid staat blijkbaar hoog in het vaandel daar. Ook kun je er overal op straat vuurwerk kopen wat wij dus ook iedere dag deden, en vervolgens iedere dag afstaken totdat we weer gewaarschuwd werden door de politie. Na deze fantastische week (zonder ook maar enkele referentie naar cultuur te maken) was het tijd om de boot te pakken naar de grens van Honduras. Na een lange en vermoeidende dag met veel bussen, grensovergang, wachten kwamen we aan in La Ceiba. Te laat om de boot te pakken naar Utila moesten we de nacht doorbrengen in La Ceiba. La Ceiba heeft geen indruk gemaakt en was dus ook mooi om 's ochtends vroeg te ferry naar Utila te nemen. Ontzettend ruwe overgang ondanks dat we in een catamaran type (2 hulls (kan niet op het nederlandse woord komen) )boot voeren was het niet normaal schommelen geblazen. Veel mensen plat en overboord overgeven maar gelukkig had ik nergens last van en kan dus genieten vol alle zieke mensen om mij heen.

Utila is een eiland voor de kust van Honduras wat bekend staat als een duik en feest eiland. Ik wist niet precies wat ik er ging doen maar feesten had ik wel even genoeg gedaan. Aangekomen op het eiland wordt je bedolven onder de mensen van duikscholen die allemaal beweren dat zij de beste zijn. Ik had nog niet echt besloten wat ik ging doen maar was na de eerste duikschool overgehaald om toch maar te gaan duiken. Heb het altijd tegengehouden omdat ik het een te dure grap vond en bang was dat ik het geweldig zou vinden. Bang hiervoor omdat ik al genoeg dure hobbies heb. Eiland verder vond ik maar een zooitje overral rond slingerend afval en quads en dirtbikes die langs je heen razen, waardeloos.
Gelijk de eerste dag het klaslokaal in gestuurd nieuw boek gekregen en studeren met die hap, want voor je open water course moet er gestudeert worden. Stik, ja nu wist ik het weer dat was ook een reden waarom ik het nooit wilde doen. Nou ik dus braaf de hoofdstukjes gelezen en de opdrachten gemaakt terwijl ik potjandorie wel wat leukers had kunnen verzinnen.
Dag 2 om 9 uur melden om weer wat tijd in het klaslokaal door te brengen. 's Middags de eerste keer in het water gegaan, klein groepje 4 man (1 canadees en 2 (blije) californische meiden) allen te water en niemand paniek dus het zou wel eens snel kunnen gaan. Gelukkig was dit ook min of meer het geval. Iedereen ging snel door de oefeningen heen. Oefeningen? Oke, even uitleggen. Om te duiken moet je diverse handelingen kunnen uitvoeren onderwater (echt?), simpele dingen als regulator uit de mond en reserve regulator in de mond, bril klaren, buddy systemen uitwerken. Er komt nog wat bij kijken, klein probleem het is allemaal dodelijk saai. Maargoed na de eerste onderwater sessie terug het klaslokaal in voor meer studie uurtjes, waar ben ik aan begonnen?
Dag 3 zelfde laken een pak, dit keer iets dieper onderwater maar zelfde soort vervelende oefeningetjes uitvoeren.
Dag 4: 7 uur, WAT? Begin dit duiken steeds leuker te vinden niet alleen moet ik smiddags theorie leren nu moet ook ook nog vroeg uit de veren ook. Wiens idee was dit ook alweer? Goed wel een leuke verassing want we gingen nu met de boot naar de duiksite, dit betekend dus de eerste echte open water dive. Deze keer geen oefeningen ( he he eindelijk) maar gewoon lekker rond zwemmen/zweven en genieten van het mooie koraal en de vissen. Moet zeggen dat ik hier nog niet overtuigd ben van dit hele duik gebeuren, zie het zelfde wat ik zie als ik snorkel maar kan langer onderwater blijven. We duiken hier op 12 meter dus zelfs dat is niet dieper dan met snorkelen. Nou duik er aardig vanaf gebracht en de hele groep deed het aardig. Duik 2 was het weer nieuwe oefeningetjes uit voeren, met andere woorden saai. Wel weer langs mooi rif gedoken en aardig wat vissen gezien.
Dag 5: 6:30 melden, ja hoe is het nou? We zouden deze dag naar de noordzijde van het eiland gaan waar zich walvishaaien bevonden maar konden wegens ruwe zee hier niet komen (#@$&(*%$##@) jammer. We hebben toen onze eerste driftdive gedaan (boot uit zwemmen met stroom en dan ergens anders met de boot opgepikt worden) dit was een leuke ervaring en begin stiekem iets meer te zien in het duiken. Na weer 2 duiken begin ik langzaam mijn mening bij te stellen. Die middag een toets (moet niet gekker worden) gemaakt voor ons open water certificaat. En 's avonds stond er een nachtduik gepland en je raad het nooit hiervoor moesten we weer nieuw materiaal bestuderen. Maar en hier komt de ommeslag toen ik naar de duikschool liep voor de nachtduik kon ik er niet onderuit, ik was opgewonden over de aankomende duik. Kijk dat duiken overdag doet iedereen maar een duik in het pikkedonker, dit idee stond deze jongen wel aan. Grappige ervaring om in het donker uit te varen en in het water te gaan. Iedereen met z'n lampje signalen maken en communiceren met elkaar. Had nu voor het eerst het gevoel van gewichtsloosheid, en leek mij in een buitenaardse omgeving te bevinden. De duik zelf was een zooitje maar lachte mij hierom wel kapot. Iedere keer als de diveinstructor iets aanwees met z'n licht vlogen we er allemaal op af om te zien wat het was, met als gevolg dat iedereen tegen elkaar botste en z'n buddy kwijt was. Het is namelijk ondanks je zaklampje toch nog steeds pikkedonker daar. Terug bovenwater verder gelachen en toen welverdiend de bar ingegaan. Had namelijk gezegd dat het een feesteiland was en ik had mij zo netjes gedragen dat daar snel verandering in gebracht moest worden. We waren namelijk nu allemaal open water divers en hadden een nachtduik gemaakt wat maar een klein percentage kan zeggen. Uitgebreid gefeest en een mooi avondje gehad.
Dag 6: 7 uur duikschool, auw! Na een goede 4 uur slaap was het tijd voor fundive 1 en 2. Mijn buddy kwam (nog) laddarzat aangelopen dus dit zou een interessante dag voor mij worden. Eerste duik was een lange driftdive waar we veel zagen. Niet vergeten te vermelden dat ik mijn buddy in zijn bcd moest heisen en hem duikklaar maken en hem onderwater bij de les houden. Na deze duik weer iets meer plezier in duiken gekregen. 2e duik van de ochtend bijna een uur onder gebleven en veel mooie dingen gezien.

Terug in de duikschool snel dives loggen en klaarmaken voor vertrek van het eiland, het was namelijk tijd om weer verder te gaan reizen. Na alle formaliteiten en afscheid van de duikschool haasten om de ferry terug naar het vaste land te halen. Vanuit La Ceiba met de bus naar San Perdo met mijn buddy en 2 amerikanen onderweg veel duikverhalen. Iets wat ik eerst niet zo geweldig vond, voelde mij niet zo thuis in die duikerswereld. Op het eiland praatte namelijk iedereen over duiken en waar ze wel niet gedoken hadden ik had niet zo veel met die lui en was dus niet zo'n prater daar. Nu onderweg kon ik wel van deze verhalen genieten en kon zelfs wat verhalen vertellen over mijn eerste dagen als "duiker". In San Pedro de nacht doorgebracht met verder weinig bijzonderheden.
Dag erna de volgende bus(sen) naar Copan om mijn 183ste maya ruine te gaan bekijken. In Copan werd ik echter aangenaam verast omdat het en erg lieflijk stadje was. Kleine tegenvaller het regende er, maar het stadje voelt bijzonder prettig aan. Kleinschalig en een beetje koloniaal doet een beetje aan Antigua denken. Die dag beetje gerelaxed en toen ik eindelijk naar de ruines ging waren deze reeds gesloten, fijn. Goed dag erna met groep vrienden ontbeten om de tweede poging naar de ruines te wagen. Ruines van Copan nu wel open en hier dus even rond gekeken. Moet eerlijk zeggen hoop was niet hoog en dit bleek terecht. Het is wel weer een andere site dan de rest maar het blijft toch ook weer veel van hetzelfde. Na deze laatste verplichte stop ben ik helemaal klaar met Maya ruines en hoop ze dus ook niet meer tegen te komen deze reis. Ik ga nu richting Nicaragua en dat zal nog heel wat uurtjes bussen inhouden maar dat hoort bij reizen zullen we maar zeggen.

Losse info

Kom steeds vaker mensen tegen die ik eerder gezien heb en dit betekend dus dat ik op de goede route zit.

Begin de tijdsdruk te voelen maar denk hiervoor wel een oplossing te weten.

Gebruik mijn spaans veel te weinig, maar kan wanneer nodig mijn boodschap wel overbrengen.

Ben ondanks verwoedde pogingen nog niet een echte goede budget reiziger.

Verbaas mij over de mensen die snel opgewonden raken als ze iets ¨ouds¨ zien.

Heb heerlijk met een engelsman een uur op Amerikanen lopen afgeven.

Er staat hier verdomme een verwarming aan in dit internet cafe.

Oh ja voor ik het vergeet
Fijne kerstdagen allemaal met een beetje geluk wordt het een witte kerst voor jullie, tikkeltje jaloers hierover.
En voor oudjaarsavond, veel plezier, niet te zat en al het goeds voor 2010!