1500 km hitte, en een paar rotsjes

Goedendag vrienden en kennissen uit het heerlijk koude Holland.

Ja, ik zei inderdaad heerhlijk koud. Ik zit nu in Darwin, en dat wil zeggen dat je nauwlijks noordelijk kan komen, en dat wil weer zeggen dat we vlakbij (is relatief weet ik) bij de evenaar zitten. Dus zweten wij hier lekker de hele dag door. Thank god voor de airco op onze kamer zodat we in ieder geval kunnen slapen in een menselijke temperatuur.
Goed er zit een klein verhaaltje tussen Adelaide en Darwin, dus laat ik maar eens een poging doen dat op te gaan vullen, weet niet of ik ik het ga halen, tis namelijk nogal veel.

Om te beginnen waar ik jullie verlaten had, is de busrit naar Cooper Pedy. Weer een heerlijke rit van een slordige 10 uur, om vervolgens rond 6 uur 's ochtends aan te komen in Cooper. Daar hebben we gelijk onze eerste kleine sensatie, we gaan naar een ondergrondse backpackers. He, en daar heb ik gelijk 1 van 2 belangrijkste kenmerken van Cooper te pakken.

Cooper Pedy staat bekend als de opaal hoofdstad van Oz (en misschien ook wel van wereld), en het staat bekend als de stad waar men onder de grond leeft. En dit is vanwege het simpele feit dat het boven de grond een beetje aan de warme kant is, het is midden in de woestijn.
Wij dus lekker geslapen in onze grot 6.5 meter onder de grond. sMiddags hebben we er een tour gemaakt om alle hoogtepunten van deze bizarre streek mee te krijgen. We bezoeken opaal mijnen, zien hoe er naar opaal geboord wordt, zoeken zelf ook nog even naar opaal, zien het (voor mij) legendarische dingofence. Wat als ik het me goed herrinder het op een na (chinese muur) langste "bouwwerk" is door de mens gemaakt. Ook zien we plaatsen met een schitterend uitzicht op de uitgestrekte woestijn, en we bezoeken locaties waar films opgenomen zijn.
Wat dus al met al voor een vermakelijke middag zorgde. Oh ja, na een kleine temperatuur meting kwamen we erachter dat het 45,2 graden was, hmm lekker :S

Hierna hebben we er nog een dag doorgebracht, waar ik zelf een beetje op onderzoek ben uitgegaan, en ik wilde nog even de hitte ervaren. Ik wist natuurlijk niet dat die hitte tot vandaag de dag aan zou blijven.
Daarna was het weer tijd om het busje te pakken naar Alice Springs, weer lekker ruim 9 uurtjes in een busje zitten. En in Alice was het, zoals beloofd, weer snikheet. Dus snel een hostel zoeken, en daar even op adem komen in de airco. Verder besloten we het die dag erg rustig aan te doen, aangezien we de dag erna weer met een tour mee zouden gaan naar, roffel roffel roffel, Ayers Rock, voor de europeanen, en voor iedereen die al even rond reist in Oz, Uluru (de Aboriginal naam).

Weer een tour dus, en het onvermijdelijke met deze tours, weer %!@^%&@$ vroeg op, d.w.z. 5:30 op, wat doen we onszelf toch aan? En na lang wachten konden we dan eindelijk om 7:15 vertrekken, dat maakte het vroege opstaan niet veel beter. Die dag bestond verder uit erg veel kilometers, tja de afstanden hier blijven toch net iets groter dan in Nederland. En verder maakte we eigenlijk bijzonder weinig interessante stops totdat we eindelijk Uluru in zicht kregen. Maar onze eerste stop was bij de Olga's een andere rotsformatie in de buurt van Uluru wat ook een heilige plaats is voor de Abo's (aboriginals) net als Uluru. Daar maakte we ook kennis met de duizenden vliegen die deze gebieden vervuilen. Maar hier bied het vliegen net over het hoofd een uitstekende oplossing voor, je ziet er niet uit, maar het werkt als een tierelier. Maargoed, de olga's, wel aardig, maar we wandeling die maakte was minder, de Olga's zijn zo groot dat je ze van een aftsand moet bekijken en wanneer je er dan zo dicht bij staat verdwijnt het hele effect. Maar wanneer je dan op een afstandje ze staat bekijken is het een magische gezicht, zo'n rotsformatie en een plat landschap.
Een stukkie later was het tijd voor de sunset bij Uluru wat voor schitterende plaatjes moet zorgen, zij het niet dat wij naar mijn bescheiden mening aan de verkeerde kant stonden. Tja wat doe je eraan. Die avond veel lol gehad met onze nieuwe vriendjes en vriendinnetjes van onze tourgroep. En 's avonds hadden we de nieuwe sensatie om onder de sterrenhemel te slapen, en als ik schrijf (typ eigenlijk) denk dan niet aan die paar sterretjes die kan zien als je in Nederland snachts omhoog kijkt. Nee, een sterrenhemel hier gaat alle verwachtingen te boven, je hebt hier namelijk geen licht wat er voor zorgt dat je 80% van de sterren niet ziet, wat je hier ziet is de real deal, miljarden sterren. Dit was echt een geweldig gezicht, waar je uren naar kon blijven kijken.
Maar dat is niet aan te raden aangezien de zonsopgang over Uluru voor de volgende dag op het programma stond. Dit is weer een natuur spectakel waar je Uluru van kleur ziet verspringen. Hij verkleurd dan van een donkere roodachtige kleur, naar fel rood, wat het plaatje opleverd wat je in alle reisbrochures terug ziet.

Na deze natuurshow, hebben we een wandeling om dit rotsje gemaakt. Waarbij weer hetzelfde voor mij gelde, ik vind dat je er dan te dicht op staat, Uluru wordt (voor mij) pas mooi van een afstandje, wanneer je de gehele rots kan zien. Verder op deze dag hebben we weer de nodige kilometers afgelegd, om in de buurt te komen van Kings Canyon.
Kings Canyon is een beetje de grand canyon maar dan kleiner (niet dat ik daar geweest ben, maar dat is de beste vergelijking die ik kan maken). In op en rond Kings Canyon hebben we de volgende dag een wandeling gemaakt, waarbij we werden onderwezen in het overleven in de woestijn met de middelen van de natuur volgens de Abo manier. Wel interessant maar helaas ook weer erg warm die dag, wat het een beetje zo maakt, dat je de hele tijd dacht van ja dat is allemaal wel interessant maar ik heb eigenlijk wel zin in een beetje airco.
En eigenlijk zijn we hierna weer vertrokken naar Alice, wat zorgen voor een errug lange rit, waar we allemaal weinig zin in hadden.

Maar wat is altijd het mooiste na zo'n trip, juist ja, de laatste avond afscheid nemen van elkaar. Oke, dit klinkt een beetje maf, maar het is wel zo, want zelfs na 3 dagen heb je toch het gevoel dat je elkaars beste vrienden bent. Dus doet het op zo'n laatste avond een beetje denken aan thuis, als je met je vriendengroep uitgaat. Tis alleen altijd jammer dat de dag erna vaak de helft alweer weg is.

Tja en daar zaten we dan in Alice Springs (stad van 28000 inwoners) waar het weer ondragelijk warm was. Eigenlijk probeer je de hele dag niet naar buiten te gaan omdat het gewoon te warm is. Maar er moesten weer zaken geregeld worden, dus geen tijd om te muggenziften (ha ha ha, dat ik dat woord ooit nog eens gebruik, zal het trouwens wel verkeerd gespeld hebben maarja) en die hitte in, om vervoer te regelen om in Darwin te komen.

En hoe dit spannende verhaal afloopt vertel ik de volgende keer wel, anders heb ik dadelijk rsi.
dus de volgende keer volgt de rest.

Wees gegroet
Martin