Ja ik leef nog

Hallo Allemaal

Het is schandalig lang geleden maar het is dan nu toch echt weer tijd voor een nieuw verhaaltje.
Ik heb vele al via andere wegen kort gesproken maar voor degene die niet tot die groep behoren sorry voor de vertraging.

Goed waar te beginnen, als eerste kan ik jullie vertellen dat ik nog altijd in Antigua woon. Ja ik zei woon, we hebben hier een huis gehuurd om zo ons leven nog net even dat aangenamer te maken. Ter verduidelijking wij zijn ik, Ben (Engelsman 22) en Chris (Amnerikaan 25) vrienden van de spaanse school met dezelfde liefde voor Antigua. Ons huidige onderkomen is een compleet gemeubileerd huis waar alles gloednieuw is. Slechte keus om ons daar als eerste in te laten wonen. Het huis bestaat uit een erg relaxte woonkamer, fijne keuken, 3 slaapkamers 2,5 badkamers en ons kroonjuweel een jacuzzi. Kortom het leven van een backpacker hebben we ingeruild voor het leven van een rockster.

Dit huis heeft er voor gezorgd dat wij het ontmoetingspunt zijn geworden van de reizigerswereld van Antigua, en er worden gemiddeld zo´n 3 feesten per week georganiseerd. Zoals ik al zei het leven heeft een aangename wending genomen. Deze mate van populariteit zorgt er ook voor dat ons huis vaak gevuld is met mensen die niemand van de bewoners kent, wat er dus voor zorgt dat we iedere dag nieuwe mensen leren kennen. Grappig om de mensen via een andere weg te leren kennen dan normaler wijs tijdens het backpacken.

Overigens worden er nog wel uitstapjes van een aantal dagen ondernomen door mij / ons want om mijzelf nog serieus te nemen moet ik toch af en toe iets van het land bekijken. Een van deze uitjes was een geweldige trip naar Semuc Champey (vlakbij Copan voor degene met een kaart bijdehand). We zaten in een hostel in Lanquin wat prachtig gelegen lag in een valei met veel groen een riviertje en veel gezellige mensen aldaar. Zelf waren we met een groep van 5 uit Antigua vertrokken. Iedereen die ik in Mexico al had gesproken over Guatemala had mij al op het hart gedrukt zeker naar Semuc te gaan, dus het moest wel wat zijn. Wat je daar doet is allemaal verbonden met water. We begonnen met wat ropeswings om daar vanaf halsbrekende toeren uit te halen om zo veel mogelijk salto´s te draaien om zo indruk te maken op onze mede reizigers. Hierna vervolgde wij onze dag in een grot die half onderwater was, om daar bij kaarslicht in rond te wandelen / klauteren. In deze grotten konden we van rotsen springen en tegen watervallen opklimmen, erg leuk allemaal. Uit de grotten klommen we een berg af voor wat uitzichtpunten om vervolgens weer naar het water te gaan om van nog hogere rotsen af te duiken. Hier uiteraard ook weer alle mogelijkheden gebruikt om indruk te maken op de rest wat er voor zorgde dat ik en Boni elkaar steeds probeerde af te troeven in al dan niet gevaarlijke capriolen. Boni is een 40 jarige zwitser die zo lijkt het een paar steekjes los heeft in de bovenkamer, wel de grappigste kerel die je ooit kan tegenkomen. Ook nog even een matige versie van Vang Vieng nagedaam door te tuben op de rivier. Maar eerlijk is eerlijk tuben is niet hetzelfde als er geen barren aan weerszijde van de rivier zijn. Onze dag werd toen wat intenser omdat we weer naar een uitzichtpunt moesten klimmen en Boni en ik vonden dit een uitgelezen mogelijkheid om te kijken of we dit rennend konden af leggen (dit moet Roeland een Geert bekend in de oren klinken, denk aan Chang Mai). Goed bekaf boven aangekomen wel een schitterend uitzicht op de vele ¨pools¨ van Semuc Champey. In diezelfde pools hebben we daarna heerlijk gebadderd (geen idee hoe je dit spelt) en gespeeld, het was net alsof we kleine kinderen waren (wat we eigenlijk ook nog gewoon zijn). De avonden in Lanquin waren voorspelbaar maar daarom niet minder leuk. De avond start rustig totdat Boni besloot de rustige avonden om te toveren in een wild feest, veel gelachen en afgezien in de ochtenden.

Op de 19e van Oktober werd deze jongen 25 jaartjes oud dus konden we dit niet onopgemerkt voorbij laten gaan, ondanks het feit dat het een maandag was toch een mooi feestje gegeven met veel vrienden bekenden en natuurlijk de compleet onbekenden. Op de dag zelf ook nog naar een spa geweest voor een heerlijke massage, dankjewel Lina. Verder de meest lelijke riem mogelijk gekregen om precies die reden. Al met al een erg geslaagde dag.

Laatst nog een weekendje naar de kust geweest. Op ruim 2 uur rijden ligt Monterrico waar ik samen met Lina een heerlijk weekendje gerelaxt heb. Strand was helaas weer vulcanisch en dus zwart, zee was aardig ruw maar gelukkig bood het zwembad hier de uitkomst. Lekker om weer even uit de stad te zijn, mooi weer gehad en lekker gegeten en gedronken. Een poging gedaan schildpadden te spotten maar die jongens wilde klaarblijkelijk niet meewerken.

Afgelopen weekend stond Halloween op het programma. Op vrjidagavond op onze school een groot feest wat erg gezellig was. Iedereen had zijn best gedaan om met een mooi kostuum te verschijnen. Toen ik op de markt een koeienpak zag was ik natuurlijk verkocht en moest en zou dit pakkie hebben. Zo gezegd zo gedaan deze jongen is twee avonden als koe door het leven gegaan (sommige foto´s hebben facebook al bereikt voor de facebook vrienden onder jullie). Mijn foto´s zal ik binnenkort ook hier plaatsen. Op zaterdag de echte Halloween hadden wij uiteraard weer een gezellig feest thuis om de avond te starten. Een avond die tot diep in de nacht door zou gaan en mijn kijk op Halloween heeft veranderd. Waar ik het eerst maar een achterlijk amerikaans feest vond moet ik zeggen dat het nu toch wel een aardig feest vind. Beetje carnaval maar dan anders.

Dias de los muertos heeft ook datzelfde weekend plaatsgevonden. We gingen met een groep van ongeveer 10 man naar Santiago Sacatepéquez, dezelfde groep die de nacht ervoor tot in de kleine uurtjes Halloween vierde. Santiago Sacatepéquez ligt op niet ver van Antigua vandaan en is de plaats om het festijn te vieren. De straatjes stonden vol kraampjes waar je locale lekkernijen kon kopen of gewoon snuffelen tussen alle andere goederen. Iedereen gaat naar het kerkhof om daar naar vliegers te kijken. Apart om over een kerkhof te lopen en de graven te ontwijken, en uiteindelijk op graven te klimmen om zo een beter uitzicht te hebben. Ja ik weet dit klinkt onrespectvol maar iedereen deed het dus het was blijkbaar normaal. Bier drinken terwijl je naar de vliegers kijkt was blijkbaar ook normaal, al liet ik die mogelijkheid maar aan mij voorbij gaan.

Goed hier laat ik het weer even bij. Blijf voorlopig nog in Antigua want ik kan deze plaats maar niet verlaten. Als het goed is krijgen we binnenkort een nieuwe bewoner in ons huis met laptop en ik beloof plechtig dan de foto´s op de site te zetten. Nog een klein beetje geduld en dan zet ik ze erop.