Meer Noorder Eiland, veel meer
Door: Martin
14 Februari 2005 | Nieuw Zeeland, Orewa
Hoi Allemaal
Tis al weer een tijdje geleden, dus het wordt weer een lange vandaag!
Goed ik zit nu , in Orewa klein plaatsje ongeveer 20 km boven Auckland
Maargoed paar dagen terug in de tijd, Na?Taupo naar Tongariro national park om daar een wandeling te maken waarvan gezegd wordt dat het de beste dagwandeling van n-z is. Genaamd de tongariro crossing. Dit is een wandeling van 17km en ongeveer 6 uur lopen, waar je verschillende landschappen doorloopt. Kale velden met heuvels, en na een erg steile beklimming kom je uit in een krater landschap, wat wel een beetje op een maanlandschap lijkt. Hierin loop je ook langs mt. Rapenhue ofzoiets, wat onmiddelijk herkenbaar is als , roffel roffel roffel, mount Doom, en je hebt hier dus ook gelijk de rest van het Mordor landschap om je heen, wel grappig, want het stinkt er vreselijk net als beschreven wordt in het boek en film. Dit komt nl. Door de zwavel dampen die uit de grond komen, wat het effect heeft alsof je uren achter iemand aan loopt die constant winden loopt te laten. Ja, je moet er wat voor over hebben.
Hierna zijn we naar het westen gegaan, om daar mt taranaki ofwel mount egmont te gaan (heeft twee namen, zoals bijna alles eigenlijk, westerse + maori naam). Van die berg werd al gezegd dat hij vaak in de wolken zat, en aangezien wij al zo'n mooie lijst met bewolkde bergtoppen hadden, was deze ook weer voorzien van genoeg wit er omheen. We stonden aan de voet van de berg, en zagen niets, erg leuk. Niet dus, want hiermee misten wij een mooie berg die (opletten nu) als stand in heeft gespeeld voor mt fuji in the last samurai (die film met tom cruise en ken watanabe, wie, je hou het maar op tom cruise).
Weer pech dus, dus wij verder naar de waitamo caves. En daar had ik min of meer in een opwelling besloten om te gaan black water raften. Die klinkt onwijs gaaf, maar was beduidend minder spectaculair dan het klonk. Maar dit wist ik gelukkig van te voren en was toch ook erg ruig. Je gaat namelijk met een autoband?(binnenband he, niet dat je denkt dat ik met zo'n rubber buiten band te water gaat, want dat werkt natuurlijk niet, die blijven niet drijven he, ff wakker blijven luitjes)
Goed rubber opblaasband dus, en daarmee spelonkje in, en dan de wondere wereld van de waitamo caves betreden. Echt super gaaf om te doen, zo in het donker met een helm met een lampje erop.
En nou eventjes ter verduidelijking, de waitamo caves staan bekend om haar glow worms, lichtgevende wormpjes dus, wat het idee van een sterrenhemel heeft. En in een grot zonder licht met alleen die glimwormpjes, nou ik kan je vertellen dat is echt een enorm gaaf en bijzonder gezicht. Iedereen was ook echt doodstil en zat te genieten van dit uitzicht. Verder wat van rotsen gesprongen daar in de grotten en een beetje in stroomversnellingen gedreven, erg relaxed leuk en mooi. Was het geld dubbel en dwars waard, erg gave ervaring, die ik overigens weer alleen heb gedaan, want jur vond het te duur.
Daarna op naar Rotorua, zwavel hoofdstad van N-Z, weer die rot stank dus. (stank? Ja zie tongariro crossing). Hier zouden we voor de maori's gaan, na ruim een maand hier te hebben rond getrokken was het tijd de maori's in levende lijve te gaan ontmoeten. We hadden al wel alles over ze geleerd in diverse musea, maar nu was het tijd voor het echte werk.
Dus wij een van de vele mogenlijkheden uitgekozen. Wij voor een dag optie gekozen, daar hadden ze maori's die optraden, zongen, en meer typische maori dingetjes deden, erg leuk en leerzaam. Daarna kregen we een tour door een museum en zagen (welliswaar in gevangenschap) onze eerste levende Kiwi's grappige beestjes. En toen nog naar een aantal geiser plus modderpoeltjes gekeken. Minder interesant en leerzaam, maar wel onderdeel van weer een van de vele bizarre en verschillende landschappen van N-Z.
Hierna, naar Camebridge gereden, om daar na een uurtje uitgekeken te zijn. We volgen nog altijd te lonely planet, maar af en toe zit er zo'n stop bij die wij niet begrijpen, of misschien niet het publiek voor zijn om te warderen. Toen op naar Matamata, wat zelfs al op een van onze kaarten wordt aangegeven als Hobbiton. Jawel, weer een Lord of the Rings stop, we zijn er tenslotte toch, en laten we eerlijk zijn, die film heeft toch heel erg bijgedragen aan ons enthousiasme om hierheen te gaan. Dus wij met een dure tour mee, om naar de enige overgebleven movieset van LotR te gaan. Alles moest namelijk volgens contract binnen 24 na filmen worden terug gebracht in originele staat, maar wegens bar slecht weer was dat bij deze set niet mogelijk geweest. En toen kreeg er iemand dollar tekens in zijn ogen, en daar waren wij in en tour die 6x per dag gaat en 7x in de week. En al 50 000 bezoekers had gehad. Tour was, tja, hoe zal ik het eens zeggen, voor de helft van de prijs (25 euro) was het erg geslaagd geweest. Leren we weer van zou je zeggen, niet waarschijnlijk maar je blijft het hopen, toch?
En het was toch ook wel leuk hoor om over zo'n set te lopen, met alle verhalen er omheen, van tijdens de opnames.
Toen zijn we 's avonds, in een caf?beland. Jur kwam 's avonds van een openbare toilet af (daar proberen we meestal in de buurt bij te slapen, handig voor de 뱊ature calls? en daar sprak een vent hem aan, van goh kom bij mij wat drinken, na een babbeltje over Nederland, daar was hij blijkbaar ooit geweest.
Dus wij naar dat cafeetje toe, was 1 minuut lopen, en hij was, zo bleek, de eigenaar, die wij daar gebruik gemaakt van de Kiwi vriendelijkheid, en gezellig mee zitten drinken plus blowen, uh, nee dat heb ik niet gezegd he.?Wel grappig want dat doen ze hier nog openlijker dan in Nederland, maarja ik dwaal af.
Dag er na naar Corromandel peninsula gereden, om daar van weer mooie natuur te genieten (in de regen, zucht). Om bij onze bestemming aan te komen, hot water beach maar zoals gezegd klote weer, dus wij weer verder, ik te P in (schrijf je dat zo?) want bij hot water beach kon je een kuiltje graven die dan volliep met warm grondwater,?en daar kon je dan lekker in gaan zitten. En daar had deze jongen wel trek in, beetje lekker lammen, boekje lezen en schoon weken, en het zou nog een of andere zuiverende werking hebben ook. Dikke vette pech dus. Wij doorgereden naar Miranda , ja dat plaatsje kenden wij ook niet, maar stond weer in de lonely planet, dus wij erheen. Daar zou je ook hotpools hebben, maar daar moest je wel voor betalen.
Wij besloten om dit de volgende dag te gaan doen, en zo gebeurde het dus ook. En aangezien we moesten betalen, hebben we het maximale eruit gehaald en zijn van 12:30 tot 21:30 daar gebleven, lekker lam dagje dus.
Hmm bedenk me net dat ik het weer weer vergeet te vermelden. Korte samenvatting, na Taupo, veel bewolking en regen, en weinig zon, en op onze lamdag in de hotpools veranderde dit weer, nu weer mooi weer dus.
Vandaag vanuit Miranda naar, waar we nu zitten dus iets boven Auckland.
Maar dan nu de verassing, dit is de 2de keer dat we in dit plaatsje zitten. He?, vraagtekens alom, ja we zijn hier de eerste keer geweest, om vervolgens door te reizen naar het noorden, en zijn nu weer op de weg terug. (lekker goedkoop I-net plaatsje)
Maar ik zal voor de volledigheid de tussenliggende dagen ook even beschrijven.
Weer van die heerlijk dagen om jullie in Nederland jaloers mee te maken. Want zoals eerder vermeld, de zon maakte zijn herintrede. Dus wij op naar het strand, en daar liggen zonnen en lezen, en daar heb ik ook nog even wat rond gesnorkeld, om het leven onder de zeespiegel te aanschouwen, wat erg mooi was. Na deze dag bij Goat Island, reden we door naar Whangarei.
Hierna weer snel terug naar de kust voor meer zon en zee. En toen door naar de bay of Islands voor een schitterende omgeving waar we we, hmm wat deden we daar ook alweer? Oh ja, daar hebben we met onze luie reet op het strand gelegen.
Dan werd het nu natuurlijk weer de hoogste tijd voor wat verandering van scenery dus zijn we naar een erg imposant woud gegaan, waar een van de oudste een grootste boomsoorten voorkwam, gaap. Nee, dat is niet waar, was best aardig, maar laat ik eerlijk zijn, ik hoorde het strand mijn naam al roepen.
En zoals gezegd zit ik nu dus weer in Orewa, om morgen terug te gaan naar Auckland.
En daar zullen voor ons spannende tijden aan gaan breken omdat we daar onze wagen willen gaan verkopen. Helaas zullen we de komende dagen dus even moeten gaan werken, maar hopelijk zullen we slagen in onze missie, om vervolgens van de stad Auckland zelf te kunnen gaan genieten.
Zo dat was het weer, dan kan nu iedereen naar de wc, en opgelucht adem halen dat we weer een aantal dagen aan de andere kant van de wereld hebben overleefd.
Groetjes Martin
En voor degene die aan die rommel mee doen, prettige valentijnsdag
Ps, als er wat wazige tekens in mijn verslag staan komt dat door de instellingen van de pc, want hij staat hier standaard op chinese tekens
Tis al weer een tijdje geleden, dus het wordt weer een lange vandaag!
Goed ik zit nu , in Orewa klein plaatsje ongeveer 20 km boven Auckland
Maargoed paar dagen terug in de tijd, Na?Taupo naar Tongariro national park om daar een wandeling te maken waarvan gezegd wordt dat het de beste dagwandeling van n-z is. Genaamd de tongariro crossing. Dit is een wandeling van 17km en ongeveer 6 uur lopen, waar je verschillende landschappen doorloopt. Kale velden met heuvels, en na een erg steile beklimming kom je uit in een krater landschap, wat wel een beetje op een maanlandschap lijkt. Hierin loop je ook langs mt. Rapenhue ofzoiets, wat onmiddelijk herkenbaar is als , roffel roffel roffel, mount Doom, en je hebt hier dus ook gelijk de rest van het Mordor landschap om je heen, wel grappig, want het stinkt er vreselijk net als beschreven wordt in het boek en film. Dit komt nl. Door de zwavel dampen die uit de grond komen, wat het effect heeft alsof je uren achter iemand aan loopt die constant winden loopt te laten. Ja, je moet er wat voor over hebben.
Hierna zijn we naar het westen gegaan, om daar mt taranaki ofwel mount egmont te gaan (heeft twee namen, zoals bijna alles eigenlijk, westerse + maori naam). Van die berg werd al gezegd dat hij vaak in de wolken zat, en aangezien wij al zo'n mooie lijst met bewolkde bergtoppen hadden, was deze ook weer voorzien van genoeg wit er omheen. We stonden aan de voet van de berg, en zagen niets, erg leuk. Niet dus, want hiermee misten wij een mooie berg die (opletten nu) als stand in heeft gespeeld voor mt fuji in the last samurai (die film met tom cruise en ken watanabe, wie, je hou het maar op tom cruise).
Weer pech dus, dus wij verder naar de waitamo caves. En daar had ik min of meer in een opwelling besloten om te gaan black water raften. Die klinkt onwijs gaaf, maar was beduidend minder spectaculair dan het klonk. Maar dit wist ik gelukkig van te voren en was toch ook erg ruig. Je gaat namelijk met een autoband?(binnenband he, niet dat je denkt dat ik met zo'n rubber buiten band te water gaat, want dat werkt natuurlijk niet, die blijven niet drijven he, ff wakker blijven luitjes)
Goed rubber opblaasband dus, en daarmee spelonkje in, en dan de wondere wereld van de waitamo caves betreden. Echt super gaaf om te doen, zo in het donker met een helm met een lampje erop.
En nou eventjes ter verduidelijking, de waitamo caves staan bekend om haar glow worms, lichtgevende wormpjes dus, wat het idee van een sterrenhemel heeft. En in een grot zonder licht met alleen die glimwormpjes, nou ik kan je vertellen dat is echt een enorm gaaf en bijzonder gezicht. Iedereen was ook echt doodstil en zat te genieten van dit uitzicht. Verder wat van rotsen gesprongen daar in de grotten en een beetje in stroomversnellingen gedreven, erg relaxed leuk en mooi. Was het geld dubbel en dwars waard, erg gave ervaring, die ik overigens weer alleen heb gedaan, want jur vond het te duur.
Daarna op naar Rotorua, zwavel hoofdstad van N-Z, weer die rot stank dus. (stank? Ja zie tongariro crossing). Hier zouden we voor de maori's gaan, na ruim een maand hier te hebben rond getrokken was het tijd de maori's in levende lijve te gaan ontmoeten. We hadden al wel alles over ze geleerd in diverse musea, maar nu was het tijd voor het echte werk.
Dus wij een van de vele mogenlijkheden uitgekozen. Wij voor een dag optie gekozen, daar hadden ze maori's die optraden, zongen, en meer typische maori dingetjes deden, erg leuk en leerzaam. Daarna kregen we een tour door een museum en zagen (welliswaar in gevangenschap) onze eerste levende Kiwi's grappige beestjes. En toen nog naar een aantal geiser plus modderpoeltjes gekeken. Minder interesant en leerzaam, maar wel onderdeel van weer een van de vele bizarre en verschillende landschappen van N-Z.
Hierna, naar Camebridge gereden, om daar na een uurtje uitgekeken te zijn. We volgen nog altijd te lonely planet, maar af en toe zit er zo'n stop bij die wij niet begrijpen, of misschien niet het publiek voor zijn om te warderen. Toen op naar Matamata, wat zelfs al op een van onze kaarten wordt aangegeven als Hobbiton. Jawel, weer een Lord of the Rings stop, we zijn er tenslotte toch, en laten we eerlijk zijn, die film heeft toch heel erg bijgedragen aan ons enthousiasme om hierheen te gaan. Dus wij met een dure tour mee, om naar de enige overgebleven movieset van LotR te gaan. Alles moest namelijk volgens contract binnen 24 na filmen worden terug gebracht in originele staat, maar wegens bar slecht weer was dat bij deze set niet mogelijk geweest. En toen kreeg er iemand dollar tekens in zijn ogen, en daar waren wij in en tour die 6x per dag gaat en 7x in de week. En al 50 000 bezoekers had gehad. Tour was, tja, hoe zal ik het eens zeggen, voor de helft van de prijs (25 euro) was het erg geslaagd geweest. Leren we weer van zou je zeggen, niet waarschijnlijk maar je blijft het hopen, toch?
En het was toch ook wel leuk hoor om over zo'n set te lopen, met alle verhalen er omheen, van tijdens de opnames.
Toen zijn we 's avonds, in een caf?beland. Jur kwam 's avonds van een openbare toilet af (daar proberen we meestal in de buurt bij te slapen, handig voor de 뱊ature calls? en daar sprak een vent hem aan, van goh kom bij mij wat drinken, na een babbeltje over Nederland, daar was hij blijkbaar ooit geweest.
Dus wij naar dat cafeetje toe, was 1 minuut lopen, en hij was, zo bleek, de eigenaar, die wij daar gebruik gemaakt van de Kiwi vriendelijkheid, en gezellig mee zitten drinken plus blowen, uh, nee dat heb ik niet gezegd he.?Wel grappig want dat doen ze hier nog openlijker dan in Nederland, maarja ik dwaal af.
Dag er na naar Corromandel peninsula gereden, om daar van weer mooie natuur te genieten (in de regen, zucht). Om bij onze bestemming aan te komen, hot water beach maar zoals gezegd klote weer, dus wij weer verder, ik te P in (schrijf je dat zo?) want bij hot water beach kon je een kuiltje graven die dan volliep met warm grondwater,?en daar kon je dan lekker in gaan zitten. En daar had deze jongen wel trek in, beetje lekker lammen, boekje lezen en schoon weken, en het zou nog een of andere zuiverende werking hebben ook. Dikke vette pech dus. Wij doorgereden naar Miranda , ja dat plaatsje kenden wij ook niet, maar stond weer in de lonely planet, dus wij erheen. Daar zou je ook hotpools hebben, maar daar moest je wel voor betalen.
Wij besloten om dit de volgende dag te gaan doen, en zo gebeurde het dus ook. En aangezien we moesten betalen, hebben we het maximale eruit gehaald en zijn van 12:30 tot 21:30 daar gebleven, lekker lam dagje dus.
Hmm bedenk me net dat ik het weer weer vergeet te vermelden. Korte samenvatting, na Taupo, veel bewolking en regen, en weinig zon, en op onze lamdag in de hotpools veranderde dit weer, nu weer mooi weer dus.
Vandaag vanuit Miranda naar, waar we nu zitten dus iets boven Auckland.
Maar dan nu de verassing, dit is de 2de keer dat we in dit plaatsje zitten. He?, vraagtekens alom, ja we zijn hier de eerste keer geweest, om vervolgens door te reizen naar het noorden, en zijn nu weer op de weg terug. (lekker goedkoop I-net plaatsje)
Maar ik zal voor de volledigheid de tussenliggende dagen ook even beschrijven.
Weer van die heerlijk dagen om jullie in Nederland jaloers mee te maken. Want zoals eerder vermeld, de zon maakte zijn herintrede. Dus wij op naar het strand, en daar liggen zonnen en lezen, en daar heb ik ook nog even wat rond gesnorkeld, om het leven onder de zeespiegel te aanschouwen, wat erg mooi was. Na deze dag bij Goat Island, reden we door naar Whangarei.
Hierna weer snel terug naar de kust voor meer zon en zee. En toen door naar de bay of Islands voor een schitterende omgeving waar we we, hmm wat deden we daar ook alweer? Oh ja, daar hebben we met onze luie reet op het strand gelegen.
Dan werd het nu natuurlijk weer de hoogste tijd voor wat verandering van scenery dus zijn we naar een erg imposant woud gegaan, waar een van de oudste een grootste boomsoorten voorkwam, gaap. Nee, dat is niet waar, was best aardig, maar laat ik eerlijk zijn, ik hoorde het strand mijn naam al roepen.
En zoals gezegd zit ik nu dus weer in Orewa, om morgen terug te gaan naar Auckland.
En daar zullen voor ons spannende tijden aan gaan breken omdat we daar onze wagen willen gaan verkopen. Helaas zullen we de komende dagen dus even moeten gaan werken, maar hopelijk zullen we slagen in onze missie, om vervolgens van de stad Auckland zelf te kunnen gaan genieten.
Zo dat was het weer, dan kan nu iedereen naar de wc, en opgelucht adem halen dat we weer een aantal dagen aan de andere kant van de wereld hebben overleefd.
Groetjes Martin
En voor degene die aan die rommel mee doen, prettige valentijnsdag
Ps, als er wat wazige tekens in mijn verslag staan komt dat door de instellingen van de pc, want hij staat hier standaard op chinese tekens
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
