Terug in Bangkok maar dan anders

Oke, ik weet dat ik gezegd heb dat ik geen site zou bij gaan houden en wil dus bij deze ook graag direct zeggen dat deze up-date geen verwachtigingen met zich mee mag brengen.
Goed hier dan een beknopt van mijn eerste maandje in Bangkok.
Het begon uiteraard allemaal met die vreselijke reis naar Bangkok. Mijn reis bestond uit 3 vluchten; Amsterdam – Frankfurt, Frankfurt – Doha (Qatar), Doha – Bangkok. Reeds bij de tweede vlucht ging het mis, ik kon mijn aansluitende vlucht niet halen wegens een te strak ingeplande overstap periode. Het resultaat was een nachtje in het vliegveld van Frankfurt kamperen, kunnen we dat ook weer van de bucketlist afstrepen. Een dagje later dan gepland dus onderweg voor het tweede deel van de reis. Samen met de selectie van Schalke 04 (wat tijdens het inchecken voor de nodige aanwezige pers zorgde) naar Doha toe. Leuk detail de selectie vloog uiteraard businessclass maar ik zat direct achter ze op de eerste rij van economy class. Voor degene die regelmatig vliegen weten dat deze eerste rij een zegen of een vloek kan zijn. Je kan gezegend zijn met heerlijke beenruimte of vervloekt zijn omdat ze hier de ouders met baby’s neerplanten. Mijn stoel was een zegen en een vloek, ik had geen stoel voor mij dus heerlijke beenruimte maar wel 3 ik herhaal 3 baby’s in mijn rij. Gelukkig wisselde de baby’s elkaar af met huilen dus hoefde ik niet de gehele tijd dezelfe baby te horen. Waarom was het nou leuk dat Schalke 04 voor mij zat? Nou die jongens vlogen dan misschien wel business maar ze hoorde die baby’s net zo luid en duidelijk als ik.

Doha was weer ouderwets saai, ik geloof niet dat ik andere internationale vliegvelden ken die saaier zijn dan Doha. Na een korte wachtperiode hier door naar Bangkok. In Bangkok was de eerst verassing dat de bus naar het centrum (lees Khao San Road) niet meer bestond dus moest even uitvinden hoe nu het makkelijkst naar het centrum te komen. Een treinreisje bood hier uitkomst, onderweg nog even gekeken of de stad nog onder water stond zoals de internationale media nog steeds deed geloven maar zag niets van dit alles.
Bangkok zelf was weer een feest der herkenning al waren er toch ook enorm veel veranderingen doorgevoerd, maar het was toch ook alweer 5 jaar geleden dat ik hier voor het laatst was. Belangrijkste verandering was dat het (in ieder geval in mijn herindering) niet meer zó goedkoop is. Na 2 nachten niet te hebben geslapen (ivm met kamperen of vliegveld en nacht overslaan door tijdzones) is er natuurlijk maar een verstandige oplossing voor je eerste avondje, juist die trek je ook nog eens even flink door. Het overbekende rustig even ergens een biertje (Chang) gaan drinken en dan naar bed liep weer eens uit in een wilde avond met nieuwe vrienden en vriendinnen (of verbeelde ik mij dat laatste alleen maar?).
De eerste paar dagen een paar toeristische attracties gezien de de voorgaande bezoeken gepasseerd waren om de checklist van Bangkok aan te vullen. Ook nog even oude koeien uit de sloot gehaald met m’n Italiaans e vriend Euro (die ik had leren kennen tijdens mijn reis in Indonesie) Na een paar dagen een klein beetje toerist spelen was het toch tijd om een plan van aanpak te gaan maken. Beetje research gedaan om te kijken waar en wanneer TEFL cursussen in Bangkok te vinden zijn (TEFL = Teaching English as a Foreign Language). Na de eerste reactie van een language school werd ik direct met een dilemma gepresenteerd. De reactie op mijn vraag wanneer de cursus begon en of ik eens langs kon komen om te kijken hoe het in zijn werk ging, was je kan als je wilt morgen langskomen met het lesgeld en nog instappen in de huidige cursus. Deze cursus was al iets meer dan een week bezig. Aangezien ik soms nog al lui kan zijn en ook vind dat je soms niet te veel moet nadenken en maar gewoon doen, besloot ik op de uitnodiging in te gaan en te starten met de cursus.
De mede cursisten zijn 5 van die fijne Amerikanen een Italiaan en een erg verwarde Nederlander. De leeftijden varieren van 30 tot 53 interessante ontwikkeling, ik had meer leeftijdsgenoten verwacht (beetje een tegenvaller dus ). Ik word vriendelijk onthaald door allen en krijg te horen wat ik allemaal eventjes moet gaan inhalen. Het zou een leugen zijn om te zeggen dat ik niet direct een vorm van spijt had om halverwege de curus in te stappen. Wel fijn om te weten dat ik niet bang hoefde voor verveling want de komende tijd zou ik enkel nog tijd hebben om bij te benen met de rest. Na de eerste dag toch maar besloten me niet te laten kennen en de uitdaging aan te gaan om deze gemiste tijd in te lopen en de curus verder te volbrengen met dit bonte gezelschap.
Een nieuw adres hoort uiteraard ook bij dit nieuwe avontuur, aangezien ik voorheen nog in het backpackers mekka vertoefde. Dit betekend dat ik van een klein kaal kamertje naar een te grote “hotelkamer” verhuisde dat ook dienst doet als appartement. Het gebruik van de term te groot komt simpelweg omdat ik liever kleiner (lees goedkoper) had gewoond. Het kost uiteraard naar Europese maatstaven nauwelijks iets maar daar zijn 2 vervelende dingen tegen in te brengen; mijn vorige huur in Nederland was ook belachelijk laag, Europe is een continent duizenden kilometers van waar ik mij bevind en dus niet interessant.
Na een weekend volle bak aan de studie te gaan kwam ik de volgende maandag goed beslagen ten ijs. Het belangrijkste onderwerp van die week was de voorbereidingen op het lesgeven wat de week erna zou volgen, hier zakte de moet mij weer behoorlijk in de schoenen kan ik je vertellen. Dus samenvattend na 2 dagen cursus voor mij (2 weken voor de rest) gingen we het hebben over het lesgeven, logisch voor de rest maar toch wel erg snel voor mij. In die week erg veel geleerd over het hoe en wat van lesgeven aan Thaise leerlingen. We zouden les gaan geven aan volwassen dus dat was in ieder geval wat minder erg dan een stel rondrennende en schreeuwende kinderen les te geven.
De volgende week stond dus compleet in het teken van de eerste Engelse lessen. Om dit te oefenen werden generale repetities gehouden in de klas en hier leerden we allemaal erg veel van, kleine of grote punten van verbetering gegeven door onze cursus begeleider Albert (zuid-afrikaan) zorgde ervoor dat we met vertrouwen onze eerste leraren ervaringen tegemoet gingen.
Mijn eerste les was een leuke ervaringen, de les was gericht op beginners (Thai die alleen een beetje basis Engels spreken). Het voor de klas staan en lesgeven was iets wat me eigenlijk verbazingwekkend mee viel, het was leuk om contact te maken met de studenten en ze zoveel als mogelijk mee te krijgen in het lesmateriaal. Aan het einde van de les werd er aardig Engels gebabbeld en er werd gebruik gemaakt van de nieuw aangereikte “target language”. Grappigste aspect van dit alles was voor mij dat je vanaf minuut 1 wordt aangesproken met teacher, voor hen ben ik dus al direct een docent ik wil voor mijzelf de lat iets hoger leggen voor ik mijzelf als teacher beschouw.
De daarop volgende lessen waren bronnen van informatie, iedere les die ik geef leer ik meer over het lesgeven.
Met de eerste serie lessen achter de rug voelen we ons allemaal al een stuk steviger in de schoenen staan als het over onze toekomst als leraren gaat. Natuurlijk is er buiten deze practische aspecten van de kennis ook de nodige theoretische materie die behandeld en vervelender ook getoetst moet worden. Grammatica is een logisch onderdeel wat we allemaal weer even moeten ophalen maar andere interessante onderdelen zijn de valkuilen voor de Thai omtrend de Engelse taal en het lesgeven aan jongeren als wel hoe het werken in een Thais instituut eraan toegaat.
Vrije tijd is nog altijd een schaars goed in deze cursus maar gelukkig proberen we toch ook af en toe een avondje vrij te nemen om met elkaar wat gezelligs te doen, want anders zou je vergeten dat je in Bangkok zat en dit was voorheen toch een balangrijk aspect voor ons allen.
De ultieme op offering volgde in ons laatste weekend van de cursus waarin we op zondag ochtend aan de quote: “terroristen” moesten gaan lesgeven. Het lesgeven aan de kinderen was iets waar de meeste van ons toch wel tegen opzagen omdat we geen idee wat hun kennis van de Engelse taal zou zijn en hoe zij zich zouden gedragen in de les. Mijn klas bestond uit 17 kleine aapjes van rond 9 jaar oud. Dit was toch wel even iets anders dan ik verwacht had op de eerste plaats omdat ik erg onder de indruk was van hun beheersing van de Engelse taal en op de tweede plaats omdat je af en toe die kids moet loslaten en even laten beesten om ze vervolgens weer iets te leren. Het eerste resulteerde in het feit dat alle kids aan he einde weer allemaal lekker meededen met de klas en trots de nieuwe grammatica en vocabulair bezigde. Het tweede resulteerde in af en toe een kind onder mijn bureau vandaan halen en andere apekopjes die mijn werk op het bord uitveegde, maar ik kon er allemaal wel om lachen en zij uiteraard ook.
Een andere klas was met pubers die dus echt niets wilde leren, dus aan mij de taak om ze allemaal aan het Engels te krijgen. Een vermoeiend maar wel interessant karwei, vergeet ook niet dat deze kinderen door hen ouders naar extra les worden gestuurd en dus totaal geen tijd hebben om kind te zijn. Ook interessant is dat op deze leeftijd kinderen blijkbaar al als ladyboy naar school komen, welcome to Thailand ;)
Na deze intensieve periode nu de eigenaar van een TEFL certificaat en kan dus de scholen afgaan om mijzelf als docent Engels aan te prijzen. Ben benieuwd wat de komende weken voor mij gaan brengen. In de laatste week zijn we ook nog naar een Thaise school gegaan om te kijken hoe dit Engels doceren nu in z’n werk gaat en dat was een alarmerende ervaring, blijkbaar kan iedereen in Thailand aan baan krijgen als docent Engels. We zagen een amerikaans ex-militair die blijkbaar zijn ervaringen moeilijk achter zich kon laten en nu compleet labiel tegen kinderen schreeuwt alsof het soldaten zijn en zelfs leger tactieken hanteerd om kinderen te disciplineren, walgelijk. Het enige wat we hiervan mee nemen is dat het vinden van een baan mogelijk moet zijn en we zijn allemaal vast besloten betere docenten te worden dan die idioot.
Totzover de update van mijn eerste periode in Thailand, zoals reeds vermeld weet ik niet of hier nog een vervolg op gaat komen, voorlopig moet ik eerst maar iets interessants meemaken om te delen.

Martin